Η Πάνω Βρύση Είναι και η βρύση του χωριού και απέχει 300 μέτρα από τα τελευταία σπίτια, επί πολλούς αιώνες πότιζε με το δροσερό νεράκι τους κατοίκους της Κελεφάς. Πριν από μερικά χρόνια, η ύδρευση γίνεται από τις πηγές του Ταϋγέτου. Κατά την αναπαλαίωση της βρύσης, το 1994 απεκαλύφθη εντοιχισμένη πλάκα, στο μεσαίο από τα τρία καμάρια και αναφέρει χρονολογία κτίσεως το 1856. Η χρονολογία της μετωπικής πλευράς, αφορά την ανακαίνιση της Βρύσης.
Στο κέντρο της μετωπικής πλευράς, ευρέθη εντοιχισμένη πλάκα, με αναπαράσταση "ομφαλικό γυναικείο σύμβολο", που σημαίνει γονιμότητα, Ρωμαϊκής εποχής. Όπως διαπιστώθηκε και από ευρήματα στο Βαχό, κατά την επισκευή της πατρικής οικίας του πρώην Προέδρου της Κοινότητας Στέλιου Σαραντάκου, ευρέθη πλάκα στην οποία ήταν χαραγμένο το όνομα του Ρωμαίου στρατηγού ΠΟΜΠΟΝΙΟΥ. Ο Ρωμαίος αυτός ευγενής είχε πέσει προφανώς στη δυσμένεια της Ρώμης, προ ή μετά την γέννηση του Χριστού και είχε μετατεθεί ή εξορισθεί στο νοτιώτατο αυτό άκρο της Ελλάδος.
Αυτή την απάντηση έδωσε η Αρχαιολογική Υπηρεσία Γυθείου, στην οποία αναφέρθηκε το εύρημα. Αυτό αποδεικνύει ότι η Μάνη ήταν γνωστή και κατά την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, έστω και ως τόπος εξορίας. Και τα δύο αυτά ευρήματα φανερώνουν ότι η περιοχή της Μάνης ήταν γνωστή από χιλιετηρίδες. Η εντοιχισμένη πλάκα με το γυναικείο ομφαλικό σύμβολο, στη βρύση της Κελεφάς πρέπει να χρονολογείται, πριν από πολλούς αιώνες. Δεν είναι δυνατόν να γίνει πιστευτή η γώμη ότι η πλάκα μεταφέρθηκε από άλλο τόπο και φυτεύθηκε (εντοιχίσθηκε) στη βρύση της Κελεφάς.
Η Κάτω Βρύση Η βρύση αυτή αποκαλείται έτσι για να διαχωρίζεται από την κεντρική Άνω Βρύση, και συνδέεται με την ίδρυση του Κάστρου της Κελεφάς. Γνωστή για το φημισμένο σ' όλη την περιοχή, δροσερό και υγιεινό νερό της, που αναβλύζει από σπηλιά βάθους πλέον των 30 μέτρων. Από αυτή τη βρύση μετέφεραν οι ιδρυτές του Κάστρου νερό για να κτίσουν ένα από τα δύο "Σιδερένια χαλινάρια της ατίθασης Μάνης", όπως γράφει ο Αυστριακός Ιστορικός ΙΩΣΗΦ ΧΑΜΜΕΡ (εννοώντας τα Κάστρα Κελεφάς και Ζαρνάτας). Από τη βρύση μέχρι το Κάστρο υπάρχει μεγάλη υψομετρική διαφορά. Αυτό το εμπόδιο οι ιδρυτές του Κάστρου το ξεπέρασαν κατασκευάζοντας ένα τέλειο υδραγωγείο.
Ύψωσαν ένα τοίχο, μήκους δύο χιλιομέτρων και απάνω τοποθέτησαν πήλινο αγωγό για να μεταφέρουν το νερό σε στέρνα ένα χιλιόμετρο κάτω από τα τείχη του Κάστρου και από εκεί με το σύστημα της αλυσίδας, δηλαδή χέρι με χέρι των σκλάβων, το νερό έφθανε στις μεγάλες δεξαμενές του Κάστρου.
Η αναπαλαίωση της Βρύσης έγινε με πρωτοβουλία του Συλλόγου Κελεφιωτών και με πρωτοστάτη το μέλος του Συλλόγου Βασίλη Πατρικαράκο, από προσφορές των κατοίκων και φίλων της Κελεφάς.
Από την εφημερίδα «ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ», Απρίλιος – Μάιος 1995, έτος 8ο, αρ.φ.3 (54).
Η Πάνω Βρύση
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι και η βρύση του χωριού και απέχει 300 μέτρα από τα τελευταία σπίτια, επί πολλούς αιώνες πότιζε με το δροσερό νεράκι τους κατοίκους της Κελεφάς. Πριν από μερικά χρόνια, η ύδρευση γίνεται από τις πηγές του Ταϋγέτου. Κατά την αναπαλαίωση της βρύσης, το 1994 απεκαλύφθη εντοιχισμένη πλάκα, στο μεσαίο από τα τρία καμάρια και αναφέρει χρονολογία κτίσεως το 1856. Η χρονολογία της μετωπικής πλευράς, αφορά την ανακαίνιση της Βρύσης.
Στο κέντρο της μετωπικής πλευράς, ευρέθη εντοιχισμένη πλάκα, με αναπαράσταση "ομφαλικό γυναικείο σύμβολο", που σημαίνει γονιμότητα, Ρωμαϊκής εποχής. Όπως διαπιστώθηκε και από ευρήματα στο Βαχό, κατά την επισκευή της πατρικής οικίας του πρώην Προέδρου της Κοινότητας Στέλιου Σαραντάκου, ευρέθη πλάκα στην οποία ήταν χαραγμένο το όνομα του Ρωμαίου στρατηγού ΠΟΜΠΟΝΙΟΥ. Ο Ρωμαίος αυτός ευγενής είχε πέσει προφανώς στη δυσμένεια της Ρώμης, προ ή μετά την γέννηση του Χριστού και είχε μετατεθεί ή εξορισθεί στο νοτιώτατο αυτό άκρο της Ελλάδος.
Αυτή την απάντηση έδωσε η Αρχαιολογική Υπηρεσία Γυθείου, στην οποία αναφέρθηκε το εύρημα. Αυτό αποδεικνύει ότι η Μάνη ήταν γνωστή και κατά την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, έστω και ως τόπος εξορίας. Και τα δύο αυτά ευρήματα φανερώνουν ότι η περιοχή της Μάνης ήταν γνωστή από χιλιετηρίδες. Η εντοιχισμένη πλάκα με το γυναικείο ομφαλικό σύμβολο, στη βρύση της Κελεφάς πρέπει να χρονολογείται, πριν από πολλούς αιώνες. Δεν είναι δυνατόν να γίνει πιστευτή η γώμη ότι η πλάκα μεταφέρθηκε από άλλο τόπο και φυτεύθηκε (εντοιχίσθηκε) στη βρύση της Κελεφάς.
Η Κάτω Βρύση
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ βρύση αυτή αποκαλείται έτσι για να διαχωρίζεται από την κεντρική Άνω Βρύση, και συνδέεται με την ίδρυση του Κάστρου της Κελεφάς. Γνωστή για το φημισμένο σ' όλη την περιοχή, δροσερό και υγιεινό νερό της, που αναβλύζει από σπηλιά βάθους πλέον των 30 μέτρων. Από αυτή τη βρύση μετέφεραν οι ιδρυτές του Κάστρου νερό για να κτίσουν ένα από τα δύο "Σιδερένια χαλινάρια της ατίθασης Μάνης", όπως γράφει ο Αυστριακός Ιστορικός ΙΩΣΗΦ ΧΑΜΜΕΡ (εννοώντας τα Κάστρα Κελεφάς και Ζαρνάτας). Από τη βρύση μέχρι το Κάστρο υπάρχει μεγάλη υψομετρική διαφορά. Αυτό το εμπόδιο οι ιδρυτές του Κάστρου το ξεπέρασαν κατασκευάζοντας ένα τέλειο υδραγωγείο.
Ύψωσαν ένα τοίχο, μήκους δύο χιλιομέτρων και απάνω τοποθέτησαν πήλινο αγωγό για να μεταφέρουν το νερό σε στέρνα ένα χιλιόμετρο κάτω από τα τείχη του Κάστρου και από εκεί με το σύστημα της αλυσίδας, δηλαδή χέρι με χέρι των σκλάβων, το νερό έφθανε στις μεγάλες δεξαμενές του Κάστρου.
Η αναπαλαίωση της Βρύσης έγινε με πρωτοβουλία του Συλλόγου Κελεφιωτών και με πρωτοστάτη το μέλος του Συλλόγου Βασίλη Πατρικαράκο, από προσφορές των κατοίκων και φίλων της Κελεφάς.
Από την εφημερίδα «ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ», Απρίλιος – Μάιος 1995, έτος 8ο, αρ.φ.3 (54).